وحید صالحی استاد دانشگاه و کارشناس مسائل فرهنگی در یادداشتی به موضوع شکاف طبقاتی ناشی از گسترش روز افزون مدارس غیرانتفاعی پرداخته است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی استادنیوز، وحید صالحی استاد دانشگاه و کارشناس مسائل فرهنگی در یادداشتی به موضوع اختلاف طبقانی ناشی از گسترش مدارس غیرانتفاعی پرداخته است. در این یادداشت آمده است:
بازگشایی مدارس دگربار از راه رسید و مدارس را احیا نمود. از میان مدارس، پدیده‌ی مدارس غیرانتفاعی شایسته‌ی توجه و تحلیل جامعه‌شناختی است. این مدارس نقشی اساسی در تقریر بی‌عدالتی اجتماعی و ایجاد شکاف طبقاتی در جامعه ایفا می‌کنند. مهم‌ترین دغدغه‌ی این مدارس که در واقع مؤسساتی تجاری_مالی هستند، همانا کسب سود است و به دانش‌آموزان به چشم مشتری پولدار می‌نگرند و نه متقاضی دانش و بینش!
مدارس پولی، قانون اساسی را نیز زیر پا می‌نهند که در اصل سی‌ام خود بر تحصیل رایگان از دبستان تا پایان دبیرستان صحه گذارده است.
مضاف بر این؛ این مدارس پولی با اینکه مبالغی هنگفت از والدین محصلان جهت ثبت نام و تحصیل در سال تحصیلی مطالبه و اخذ می‌کنند، اما بااینهمه تعیین و تأیید نقش مثبت آنها در باسوادسازی دانش‌آموزان در پرده‌ی ابهام قرار دارد و نیازمند پژوهش‌های میدانی است.
ازجمله فاجعه‌هایی که این مدارس رقم می‌زنند؛ تفکیک سازمانیافته میان محصلان دارای والدینِ پولدار و محصلان دارای والدینِ ندار در جامعه است از آنجا که فرزندانِ این دو قشر، در دو نوع مدرسه‌ی مجزا از هم قرار داده می‌شوند. این امر جامعه را به دو بلوک دارا و ندار تقسیم نموده، نظام تبعیض اجتماعی و تضاد طبقاتی را در جامعه نهادینه می‌سازد.
تفکیک طبقاتی که در مدارس دولتی و غیر دولتی اعمال می‌شود، کارگزار نابرابری و بی‌عدالتی اجتماعی است.
براستی نظام آموزش شوربختانه سال‌هاست که در حال خٓلق و تداوم فاجعه‌ی نهادینه سازی بی‌عدالتی اجتماعی در این جامعه است، بویژه آنکه طبق مشاهدات میدانی، خروجی چنین مدارسی نیز فاقد سرمایه‌ی اجتماعی_فرهنگی لازم برای ایفای نقشی مؤثر در حرکت دادن ایران زمین به سوی کیفیت زیست بهتر است.
یکی از کارکردهای این مدارس ازجمله این است که امکانات دارانِ مرفه، یعنی پرورش یافته‌گانِ همین نظام آموزشی طبقاتی، امر بر آنان مشتبه می‌شود که از نداران برترند و دارای ژن خوب هستند و حق دارند بر آنها سروری کنند. همین احساس به آنها اجازه‌ی فساد و رانت خواری و ظلم همه جانبه به دیگران می‌دهد، حال آنکه محصلان ندار و محروم دچار عقده‌های حقارت و احساس خودکم بینی می‌شوند و این حس ویرانگر، آنها را مستعد تخریب و بزهکاری و انتقامجویی اجتماعی می‌سازد.
آموزش به معنی توسعه‌ی انسانی؛ زیربنای توسعه‌ی کلان است. در اغلب کشورهای توسعه یافته، مدارس پولی وجود ندارد. آنها تحصیل را رایگان نموده‌اند چون از معایب و مصائب و فجایع نظام آموزشی پولی آگاه اند.
این درحالی است که مدارس در ایران؛ عاملی بنیادین در بازتولید بی عدالتی اجتماعی و سازماندهنده ی شکاف و تضاد طبقاتی در جامعه‌اند. همتی ملی لازم است تا این فاجعه را پایان بخشد.
انتهای پیام/
