طی سالهای اخیر شاهد افزایش بیسابقه آمار بیکاری در کشور بودیم به گونهای که برخی از کارشناسان بر این باور هستند که در سال آینده این آمار افزایش چشمگیری خواهد داشت.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی استادنیوز؛ طی سالهای اخیر شاهد افزایش بیسابقه آمار بیکاری در کشور بودیم به گونهای که برخی از کارشناسان بر این باور هستند که در سال آینده این آمار افزایش چشمگیری خواهد داشت، به گونهای که شاید دیگر کتمان آمار بالای بیکاری از سوی برخی از مسوولان به راحتی مقدور نباشد.
با توجه به بودجه ارائه شده از سوی دولت پیشبینی میشود که در سال آینده و همچنین با آغاز خواب زمستانی تولید در کشور شاهد کاهش بی سابقه افراد مشغول به کار باشیم که این خود می تواند سونامی بیکاری را به دنبال داشته باشد.
بدیهی است بنا به اظهار نظر کارشناسان بیکاری با رشد اقتصادی در تضاد است و در شرایط موجود نیز با توجه به اعمال تحریمهای یک جانبه آمریکا و همچنین نوسانات نرخ ارز افزایش تعداد بیکاران بسیار دور از ذهن به نظر نمی رسد.
آنچه مسلم است افزایش آمار بیکاری، بیانگر رکود اقتصادی حاکم بر بازارهای اقتصادی است تا جایی که میتواند نقش تعیین کننده ای در تشدید آسیبهای اجتماعی، اقتصادی و با سیاسی جامعه نیز داشته باشد.
ابر چالش بیکاری اصطلاحی است که بارها از سوی دولتمردان و کارشناسان اقتصادی مطرح شده است و برنامههای نیز تنها در حد حرف و شعار برای مقابله با این مهم ارائه شده است اما متاسفانه در عمل نه سرمایه گذاری خارجی صورت گرفته است و نه اینکه فرصتی برای حضور سرمایه گذاران داخلی فراهم شده است، که این خود می تواند آغازگر فصل تازه ای از بیکاری در کشور باشد.
آنچه مسلم است رشد اقتصادی اشتغال زا می تواند چراغ سبزی برای کاهش نرخ بیکاری باشد، چرا که می تواند نقش پر رنگ تری در کاهش بیکاری ایفا کند، اما این در حالی است که متاسفانه تجارب اقتصاد کشور نشان دهنده این موضوع است که رشد اقتصادی هیچ گاه منجر به کاهش آمار بیکاری نشده است که البته عامل تاثیر گذار این مهم در تورم بالای دامن گیر بنگاه های اقتصادی می باشد چرا که وضعیت نامناسب اقتصادی چالش های بسیاری را بر سر راه واحدهای تولیدی قرار داد که آنها را مجبور به تعدیل نیرو کرده است.
با این اوصاف می توان گفت که در شرایط بغرنج اقتصادی کشور توجه صرف به افزایش رشد اقتصادی کارگشای کاهش آمار بیکاری نخواهد بود بلکه باید کیفیت رشد اقتصادی مورد بازنگری و توجه قرار گیرد، چرا که طبق پیش بینی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی اگر رشد اقتصادی ایران تا سال 1400 تنها یک درصد رشد داشته باشد جمعیت بیکار کشور 5.7 میلیون نفر خواهد بود و چنانچه نرخ رشد اقتصادی در این بازه زمانی 5 درصد باشد بازهم جمعیت بیکار 5 میلیون نفر خواهند بود، بنابراین نباید تنها به رشد اقتصادی کفایت کرد بلکه در مقابل باید کیفیت رشد اقتصادی واقعی را مد نظر قرار داد.
گفتنی است طبق اظهار نظر اقتصاددانان، برنامه بودجه سال جاری نیز آفتی بر آمار اشتغال محسوب می شود و به طور حتم در سایه تحقق این بودجه بر تعداد جمعیت بیکار نیز اضافه خواهد شد، جالب است بدانیم این برنامه از سوی دولتی ارائه شده که روزگاری با شعار ریشه کنی بیکاری رای اعتماد مردم را جلب کرد و حال با گذشت چند سال تنها شاهد رشد سرسام آور و افسار گریخته آمار بیکاران در کشور هستیم.
از سوی دیگر مهم ترین دلیل عدم کاهش آمار بیکاری در کشور را می توان ورود بی رویه کالاهای واسطه ای و اساسی و همچنین اقتصاد نفتی دانست چرا که در سایه این دو مهم علی رغم رشد اقتصادی باز هم از تعداد بیکاران کم نخواهد شد چرا که در اقتصاد کشور تولید نقش کم رنگی دارد، بنابراین انتظار رشد اشتغال از این اقتصاد تک محصولی و مصرفی دست نیافتنی است.
بدیهی است وجود آمار بالای بیکاری پنهان خود آفتی بر وضعیت موجود به حساب می آید. جالب است بدانیم که بیکاری پنهان شامل افرادی می شود که دارای مشاغل ناقص هستند و یا اینکه احتمال دارد در آینده نزدیک وارد بازار کار شوند، از این رو آمار بالای بیکاری پنهان نیز زنگ خطری برای وضعیت و آمار اشتغال کشور به حساب می آید چرا که نرخ بیکاری پنهان می تواند تصویری آشفته تری از وضعیت بیکاری نمایان کند.
در خاتمه باید یادآور شد که رشد بی رویه آمار بیکاری نشان از اقتصاد نفتی، بی تخصص بودن جوانان و همچنین نبود حمایت های دولتی برای تولید دارد، از این رو انتظار می رود در شرایط موجود زمینه ورود سرمایه گذاران بیش از هر زمان دیگر فراهم شود.