سلیمی‌نمین در یادداشتی نوشت "دولت باید به‌داد کارگزاران و پیمانکاران و خدمت‌رسانانش برسد و اگر چنین نکند ظلمی مضاعف بر ایشان روا داشته است."
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی استادنیوز؛ عباس سلیمی‌نمین تحلیلگر مسائل سیاسی در یادداشتی برای خبرگزاری تسنیم ضمن بررسی مقوله بحران، به لزوم توجه دولت به مطالبات بخش غیرِ دولتی جامعه پرداخت.
متن کامل یاداشت سلیمی‌نمین به شرح زیر است:
در بیان نحوه مواجهه با بحران سلامت ناشی از شیوع ویروس کرونا که چندی‌ست دامنگیر ملت شریف ایران شده سخن بسیار است و تا دلتان بخواهد این روزها در شبکه‌های رسمی و غیررسمی از رسانه‌ی ملی تا فضای مجازی آکنده است از توصیه‌ها و تجویزها و راهنمایی‌ها و صدالبته انواع و اقسام چالش‌ها و هشتگ‌ها! از #ما_کرونا_را_شکست_می‌دهیم، #در_خانه_بمانیم تا #چالش رقص و...
در این مقوله مِن‌باب گفت و شنود با دولت محترم بر سراینکه از لحاظ ساختار و سازمان چه نقدی بر آن وارد است و چه راهکارهایی به او می‌توان پیشنهاد کرد، بازهم همه مطلع‌اند که هم سر و صدا زیاد است و هم گوش شنوا کم که ظاهراً بی‌دلیل هم نیست! دولت است و خودش می‌داند با نظام بوروکراتیک فربه و دست‌پرورده‌اش چه کند! نقد و منتقد هم به مذاقش خوش نمی‌آید و اصلآ ربطی ندارد به ما که بیرون گود نشسته باشیم و بگوییم این کار را بکن و آن کار را نکن! خودش می‌داند و ادارات و وزارت‌خانه‌ها و دفتر و دستک و کارمندانش که بحمدالله حقوقشان چه کار بکنند و چه کار نکنند سر جایش است، به‌هرحال ارباب جمعی دولتند و راه دیگری هم ندارند.
در ثانی، این قضیه‌ی کرونا از جهتی برای آن بخش جامعه که غیردولت شناخته می‌شوند البته حکایت دیگری دارد. هم از باب اینکه این غیردولت نان شبش و قوت لایموتش دست خودش است و به هر حال باید کار کند تا به همت اگر گزندی نرسد و سیلی و زلزله‌ای و کرونایی نیاید بتواند خانواده‌ای را سیر کند و اگر بخت و اقبالش بلند باشد به رفاه برساند. بگذریم که این غیرِدولت حداقل امسال پیوسته از این بحران به بحران دیگری نقل مکان کرده است و این روزها نیز هر هفته به او می‌گویند دو هفته‌ی بعد نقطه‌ی اوج بحران اخیر است و این نقطه‌ی اوج خودش شده است مصیبت و انتظار سیاه جدید!
از موضوع پرت نشویم. این نکته دوم می‌خواهد رک و پوست‌کنده بگوید در شرایط حاضر بخش غیردولت انتظاراتی دارد که هم به‌حق است و هم واجب و هم بر گردن دولت؛ از این یکی گریزی نیست و دولت چه خوشش بیاید و چه خوشش نیاید، باید بدان گوش سپارد و تاب شنیدنش را داشته باشد که هیچ، شرایط ادای حق و ایفاد وظیفه را هم فراهم نماید. و آن چیست؟
حرف اول از سوم؛ بخشی از این غیردولت پیمانکار است و کارگزار و خدمت‌رسان سراپا حلقه‌به‌گوش دولت و چون دولت هم به قواعد و ضوابط خود در این مواقع خیلی پایبند است و حالا که در راستای پیشگیری از شیوع کرونا یک‌ماهی نظام بوروکراسی‌اش نصفه نیمه کار کرده، دقیقاً شاید بنا داشته باشد طبق رویه‌ی هرساله دفتر و دستک مالی و پرداخت‌های قراردادی و پیمانکاری را در دهه‌ی آخر سال ببندد و بدون ملاحظه‌‌ی شرایط و این ماهی که نصفه نیمه گذشت دست پیمانکاران و بستانکارانش را در پوست گردو گذاشته و بفرستدشان به هوای سال بعد! بی‌خیال آنکه این گروه بستانکار خود بدهکار جمع کثیری از دستمزدبگیران زحمت‌کش همان بخش غیردولت جامعه هستند. در این‌خصوص لازم است ساختار مالی دولت امسال بر خلاف سال‌های گذشته تا ساعت آخر دفتر و نظام پرداخت‌هایش باز باشد و فعال و سعی کند حتی یک نفر را هم به سال بعد حواله ندهد.
این یک مطالبه است که هیچ فرقی با مطالبات جامعهی درون‌دولتی ندارد. دولت باید به‌داد کارگزاران و پیمانکاران و خدمت‌رسانانش برسد و اگر چنین نکند ظلمی مضاعف بر ایشان روا داشته است؛ چون این جامعهی غیردولت هم طی دوران بحران اخیر همچون جامعهی دولت آسیب دیده است و در رکود بوده و چه بسا بیشتر.
