«استادنیوز» چالش‌های «جدایی علم از صنعت» را بررسی می‌کند:
مصایب فارغ‌التحصیلان دانشگاهی در ورود به حرفه
در دانشگاه ها شیوه های آموزشی بیشتر بر مبنای ارائه آموزش های تئوری استوار بوده و نتیجه این فرآیند این بوده که دانشجویان در طول دوره تحصیل با مباحث عملی و اجرایی به ویژه در رشته های فنی و مهندسی آشنا نمی شوند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی استاد نیوز؛ «جدایی علم از صنعت» موضوعی است که همواره مورد انتقاد جدی کارشناسان و صاحب نظران بوده است.
در سال های اخیر در دانشگاه ها شیوه های آموزشی بیشتر بر مبنای ارائه آموزش های تئوری استوار بوده و نتیجه این فرآیند این بوده که دانشجویان در طول دوره تحصیل با مباحث عملی و اجرایی به ویژه در رشته های فنی و مهندسی آشنا نمی شوند.
از همین رو با توجه به اینکه دانشجویان مهارت های لازم را درخصوص رشته های تحصیلی خود فرا نمی گیرند، بعد از فارغ التحصیلی نیز به دلیل آشنا نبودن با مباحث کاربردی و عملی در رشته مربوطه خود، در ورود به بازار کار و فضای کسب و کار دچار مشکل می شوند و یا درصورت ورود به حرفه، از آنجایی که تخصص لازم را ندارند، نمی توانند وظایف خود را به طور صحیح انجام دهند و شاهد افت کیفیت در حرفه خواهیم بود.
بر اساس این گزارش، این چالشی است که کارشناسان بر لزوم رفع آن تاکید می کنند و بر این باورند که دانشگاه ها باید در مسیر ارتقای کیفیت آموزش دانشجویان دارای مهارت گام بردارند؛ این در حالی است که امروزه چنین فرآیندی را در دانشگاه ها شاهد نیستیم.
به گزارش «استادنیوز» راهکاری که کارشناسان در این زمینه پیشنهاد می دهند، اصلاح و بازنگری درخصوص فرآیندهای آموزشی در دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی است تا به این ترتیب دانشگاه ها به مولد نیروهای انسانی مفید و موثر در حوزه کسب و کار تبدیل شوند.
در راستای تحقق این هدف، اولین گام به کارگیری اساتید متخصص، توانمند و در عین حال اجرایی است تا بتوانند آموزش های کاربردی لازم را به دانشجویان ارائه کنند.
در عین حال باید بسترهای لازم فراهم شود تا دانشجویان در حین تحصیل امکان حضور در موقعیت های حرفه ای و شغلی مرتبط با رشته تحصیلی خود را داشته باشند. به این معنا که با حضور در صنایع مرتبط با حرفه آینده خود، از نزدیک با امور اجرایی و عملی آشنا شوند و مهارت های لازم را در این زمینه کسب کنند تا پس از ورود به حرفه دچار مشکل نشوند.
با این حال به گفته کارشناسان، عوامل متعددی درخصوص ارتباط ضعیف بین دانشگاه‌ها و مراکز علمی با بخش صنعت دخیل است که ازجمله آنها می‌توان به نبود اعتماد متقابل بین دانشگاهیان با صاحبان صنعت و یا دستگاه‌های اجرایی اشاره کرد. به این معنا که دانشگاهیان نیز مدیران صنایع را افرادی غیرعلمی و منفعت طلب می‌پندارند.
البته درمقابل، از نظر مدیران سازمان‌ها و صنایع، افراد دانشگاهی صرفا تئوریک و فاقد کارآمدی لازم در عمل هستند. بنابراین حاکمیت تفکر سنتی در بین برخی مسئولان صنایع باعث شده تا این افراد به دانشگاه‌ها و دستاورد‌های آنها احساس نیاز نکنند و ترجیح دهند تا بدون پذیرش هیچ گونه ریسکی، شیوه‌های مدیریتی و فضای رقابتی تولید و عرضه خود را به شیوه سابق ادامه دهند.
لازم به ذکر است که مدیران صنایع در اغلب موارد از توانمندی دانشگاهیان مطلع نیستند و حل این مسئله، عزم جدی دانشگاهیان را می‌طلبد که با نگاهی نو و تحقیقات فناورانه و توجه به نیاز صنایع، بتوانند مدیران دستگاه‌های اجرایی را نسبت به دستاورد‌های کاربردی خود آگاه کنند.
به عقیده کارشناسان جذب هدفمند حمایت‌های دولت موجب می‌شود تا مشارکت و همدلی میان مراکز علمی و صنعتی بیش از پیش شود و با استفاده از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های صاحبان تخصص و اندیشه، زمینه مناسبی برای ایجاد همیاری و همسویی دانشگاه و صنعت به وجود آید.
در این بین، لازم است تا راهکار‌هایی به منظور افزایش کارآیی تولید، خصوصا در صنایع کوچک و متوسط از طریق ایجاد ارتباط آنها با دانشگاه‌ها ارائه و همچنین ضمن حمایت از همکاری‌های محلی بین صنایع و دانشگاه‌های بومی، نیاز‌ها و خدمات قابل ارائه متقابل صنعت و دانشگاه اطلاع رسانی شود.
